Geld is bijna overal. We zijn ook bijna allemaal besmet door de neiging om alles van een prijskaartje te voorzien. En dat wat bijna niet in geld lijkt uit te drukken, daarvoor verzinnen we een alternatieve beprijzing. Voorbeeld daaarvan is schone lucht. Schone lucht binnenskamers is gemakkelijk van een prijs te voorzien, maar de lucht buiten? Als je op het strand loopt of in een bloemenwei ligt? Daarvoor gelden de emissierechten: tegen betaling mag die buitenlucht vervuild worden, bijvoorbeeld met CO2. Door de vrije handel in deze rechten, die door regeringen worden uitgegeven, krijgt schone lucht een prijs. Of moet ik zeggen: krijgt vuile lucht een prijs? Het zijn ingewikkelde economische redeneringen waardoor van alles een prijs krijgt en in dit hele proces krijgt het korte aforisme van Lucebert een nieuwe betekenis: Alles van waarde is weerloos….
no harm 